Leeskussen

Mijn metekindje werd vorige week tien. Ik polste even bij mijn schoonzus waarmee ik haar blij zou kunnen maken, en zoals verwacht luidde het antwoord simpelweg "boeken". Dat kind leest doodgraag, iets wat ik toejuich want toen ik tien was, deed ik ook niet anders dan lezen. Van 's morgens tot 's avonds, ik las en was niet meer op deze wereld. Heerlijk, dat ik mezelf zo in haar kan herkennen.

Ik liet me in de boekhandel assisteren en kocht twee boeken voor echte tienermeiden. Maar deze keer wilde ik ook nog iets voor de jarige naaien. Allerlei toffe tassen passeerden de revue, maar tijdsgebrek door alweer een nieuwe lesopdracht noopten me tot wat eenvoudiger plannen: een leeskussen. Een ideetje dat ik al lang geleden pinde, en nu eindelijk eens echt maakte.

Ik diepte een oud stofje op uit de kast, sjeesde zaterdag nog naar de winkel om paspel te halen en in geen tijd was het kussen klaar. Oef. Eindelijk iets zelfgemaakts voor mijn metekind.

Ik leende haar nog een paar Geronimo Stilton boeken, daar is ze op dit moment blijkbaar grote fan van. En Lilith, die was vooral fan van het kussen, en vond het niet zo'n fijn idee dat het een cadeau voor iemand anders was...