Nog kroontjes

We vierden Ernestjes verjaardag bij C&V, vrienden die we leerden kennen op de praatavonden van Downsyndroom Vlaanderen. Hele lieve mensen, die een dochtertje met down hebben dat slechts een drietal weken jonger is dan ons ventje: kleine L.

Ze nodigden ons op één van die praatavonden uit voor een barbeque, en de eerste datum die leek te lukken voor beide kanten was 25 mei, Ernestjes eerste verjaardag, dus. Ernestje werd er gevierd, V. maakte twee heerlijke taarten: eentje voor Ernest om heerlijk mee te smodderen, en eentje voor de rest van het gezelschap, om gewoon op te eten.

C&V vonden Ernestjes kroon heel tof, en ik beloofde er ook eentje te maken voor kleine L. - en natuurlijk ook voor haar tweelingzusje I. Ik kreeg de twee kleuren mee die de meisjes het beste staan, en kon dus aan de slag.

Het was niet evident. De voorbije maanden had ik zo ongeveer nul-nada aan naaitijd. Ik heb een héérlijke lesopdracht achter de rug, maar wel een heel veeleisende, die mij bijna dagelijks tot 's avonds laat aan mijn bureau kluisterde. En daarna kon ik het, dag na dag, niet meer opbrengen om nog te beginnen naaien. Maar beloofd is beloofd, dus ik toog op de valreep nog aan de slag.

Groen en roze, op bestelling. Ik vind ze wel leuk samen.