donderdag 25 juli 2013

Twee maanden

Twee maanden zijn we ondertussen al verder. En nog steeds voelt het enerzijds alsof het al veel langer is, terwijl het anderzijds nog maar gisteren lijkt.

De voorbije twee maanden waren niet simpel. Het ene moment loop ik bij wijze van spreken fluitend door het leven, het andere moment zou ik liefst van al ergens in een putje kruipen en mij aan niemand tonen. Gelukkig beginnen die momenten van fluitend-door-het-leven-lopen langer te duren, en betrap ik mezelf er soms al eens op dat ik gewoon geniet van zot doen met Lilith, meezingen met een liedje waar ik van hou, of weet ik veel wat waarvan ik twee maand geleden dacht ik het nooit ofte nooit nog zou doen.

Maar ik betrap mezelf er even goed soms op dat ik diep in gedachten verzonken naar mijn manneke sta te kijken, zonder het te beseffen, met mijn gedachten ergens in de toekomst. Wat gaat er van zijn (en ons) leven worden? Geen mens kan het voorspellen...


Maar Ernestje is natuurlijk vooral mijn ventje. Mijn kleine knuffelmanneke. Het kleine mensje dat ik soms vastpak en -houd alsof ik hem nooit meer los zal kunnen laten. Dat overweldigende gevoel van moederliefde heeft misschien wat langer op zich laten wachten - en geloof me, daar voel ik me heel vaak heel schuldig over... - maar het is er nu wel, volop. Ernest is vooral mijn zoontje, en de rest zien we later wel.

21 opmerkingen:

  1. Wat een schoon en schattig manneke is dat! Groot gelijk dat je geniet van wat er nu is, de toekomst zal wel raad brengen. Veel sterkte maar ook veel plezier en contentement met je gezinnetje!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is echt een super schattig ventje!
    En de toekomst, die zal wel komen, ook zonder dat je er teveel over piekert! Geniet en hopelijk zijn er snel alleen maar fluitend-door-het-leven-momenten!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je moet je daar niet schuldig om voelen meid, jullie hebben nu niet direct zen droomstart gehad eh. Belangrijk is dat het ventje door liefde omringt is. Je weet niet wat zijn leven zal brengen, welke invloed het op jullie gaat hebben, maar tijd zal het uitwijzen!
    Geniet van de momenten nu!
    Tis zo een schoon bazeke, dat ernestje!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. elke mama heeft massa's schuldgevoelens, zo uiteenlopend als wat, want oh ja, we moeten perfect zijn, maar we zijn allemaal maar mensen ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Geniet maar van dat schoon ventje van jullie!! Het ziet er een schatje uit.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat is, daar moet je inderdaad van genieten! Geef hem van mij ook een knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Oh goed van u dat e weer geneit !!! Ik zou niet weten hoe ik mij zouvozlen, want heb zoiets nietmeegemaakt, en dan is het allemaal gemakkelijk zeggen....maar zo ne schone foto, echt eentje om oep te fretten....
    Groetjes
    Vee

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik begrijp je gevoelens heel goed! Maar bovenal is daar die onvoorwaardelijke liefde voor allebei je kindertjes en dat voelen ze. Wat is je knulletje in die 2 maanden al veranderd trouwens ! x Syl

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Zorgen voor later zijn niet nodig, geloof me. Neem het dag per dag. Ik ken mensen met kinderen die 'normaal geboren zijn', en er veel meer zorgen (verslaving, depressie,kanker,...) mee hebben dan jij misschien ooit zal hebben. Pluk elke dag die kleine gelukjes, niemand gaat je dat beter leren dan Ernsetje :)
    Af en toe in een hoekje kruipen en even balen mag, al zal dat zingen zeker de overhand nemen :D

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Niet makkelijk hé maar ik kan me voorstellen dat je hartje smelt als je naar hem kijkt! Wat een schatje!
    O ja, kom eens kijken naar mijn give-away hé.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Het is toch wel echt een heel schattig manneke hoor :) En ik denk dat je je zeker niet schuldig hoeft te voelen over het feit dat je moederliefde iets langer op zich heeft laten wachten. Ik denk dat dat een heel natuurlijke reactie is. Evengoed wel fijn dat het gevoel er nu wel is!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. over die gevoelens moet je niet schuldig voelen...mensen dringen anderen te veel gevoelens op. Het is jouw ventje.... en uiteindelijk word je halsoverkop toch verliefd op jouw klein manneke en kan je toch genieten van het geschrei en de knuffels, wanneer jij er klaar voor bent. Niets om schuldig over te zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Mooi berichtje meid, en vooral heel menselijk! x

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Bij deze; geniet van je moederschap!
    Geef je kleine ventje een dikke knuffel en doe maar goed zot met je dochter!
    Liefs, veerle

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Om eerlijk te zijn zie ik nu voor het eerst dat jullie een kindje rijker zijn! Iedere dag heeft zijn zorgen, steeds als ik terug kijk op ieder jaartje met mijn kinderen denk ik: Geniet van ieder moment! Groetjes Talitha

    BeantwoordenVerwijderen