KCW # 2&3: vogelkleedje voor Lilith, bis

Nadat we al eens eerder een namiddag samen naaiden, werd het hoog tijd dat we dat nog eens overdeden. De goesting was er al langer, een moment vinden waarop ons beider agenda's het toelieten, dat bleek nog wat anders. Heel wat over-en-weer gemail later, was het dan toch eindelijk zover.

We besloten ook deze keer voor eenzelfde project te gaan: de louisa van Compagnie M. Toen Marthe klaar was met haar patroon, stuurde ze het op pattern tour, en ik was daarbij one of the lucky ladies die het patroontje won. Hoera!


Het stofje is er weer zo eentje dat al lang in de kast lag, op wacht tot hét patroon zich zou aandienen. Dat Lilith daardoor nu twee vogelkleedjes heeft, dat nemen we er dan maar bij.

Deze keer zou ik er beter voorbereid aan beginnen. In mijn hoofd was het zo duidelijk als iets, ik zou terug naar huis komen met een afgewerkt kleedje. Ahum. Niets van dat dus. We stikten, tetterden, fronsten eens onze wenkbrauwen als we niet meteen mee waren, tetterden, zochten en vergeleken knopen... en o ja, zei ik al dat we tetterden. Ach soit, 't was gezellig, maar af, nee, dat was het kleedje niet.

En dus zette ik mij dinsdag, tussen het solliciteren en het cursussen-ophalen door, aan het naaien. Ik wilde het af, en rap ook, als het even kon. Het lukte bijna. Tegen de avond moest ik enkel nog zomen, maar dat stelde ik uit tot gisteren. En zie. De "affe" Louisa!

Mamaaaaa, hier is die lijn die jij zo mooi vindt hé!

Zal ik deze keer wel een beetje gek doen, mama?

Gieren van het lachen met zichzelf... of hoe een vierjarige alles plezant kan maken...

't Is een tof patroon. Het valt wel nogal breed voor onze meid, dus misschien moet ik volgende keer maar wat foefelare toepassen op lengte- en breedteverhoudingen. Maar dat zien we dan wel weer.

Gisteren werkte ik ook verder aan een hemdje voor Ernest, maar dat raakt pas volgende week in de naailes af. Niet meer voor KCW, dus.