Lodi Sweater

Het was begin maart. Als rasechte (jeans)broekenmadam vond ik de tijd rijp om, na de Isasweater die ik eerder dit jaar maakte, eens iets anders uit te proberen. Nog wat meer colourblock misschien (had ik daar niet expres een paar effen SYAS-stoffen voor gekocht?), of een wat specialer model, dat kon ook. En toen herinnerde ik me dat ik bij mijn bestelling uit een van de vorige SYAS-collecties gratis het Lodipatroon, eveneens van SYAS, had gekregen. Kennen jullie dat moment in stripboeken waarop de gloeilamp boven het hoofd van een personage moet aangeven dat er aha(!) een idee opkomt? Dat, dus.

Dat patroon, dat is een specialleke. Je krijgt een kaartje met daarop een code en wat aanwijzingen, en verder moet je online aan de slag. Je neemt allerlei maten bij jezelf - of je slachtoffer -, voert die in en  het systeem genereert een patroon volledig op jouw maat. Zalig, toch? Ik probeerde dat uit, en kan jullie vertellen dat het ook echt werkt. De trui zit me perfect.

Een aanrader, dus. Maar! Wees voorbereid: dit model vraagt flink wat meer stof dan een standaard sweater. Ik had dus niet genoeg, want zoals zo vaak veranderden mijn plannen voor deze mooie effen sable brown van SYAS. Ik zocht en vond de stof bij Fabrik Unik (bestelde ik daar ondertussen ook nog andere stof? Dat kan, ja :-) ) en kon dus verder. Dat ik daarna ook boordstof tekort bleek te hebben (die zalige lange stukken boordstof kreeg ik natuurlijk ook niet uit het bescheiden stuk dat ik standaard meebestel) kon de pret niet drukken, en uiteindelijk kreeg ik de trui af.

Eerlijk, toen ik hem de eerste keer aanpaste, dacht ik "oh shit, dit is veel te gróót", maar nee, hij zit echt perfect. Een trui om in te wonen is dit. Met de voorbije bijna herfstige dagen is hij dus ook al veel uit de kast gekomen.

Ben ik er blij mee? Oh ja!

Brynn T-shirt

Of ik eens een T-shirt met een knoop vanvoor wilde naaien? #insertpuppyoogjes

Tuurlijk, kind.

En kijk, ik had dat gewoon zelf in een T-shirtpatroon kunnen bijtekenen, I know. Mijn beperkte naaitijd en -energie deden mij toch beslissen om een kant-en-klaar knoopt-shirtpatroon (man, dat zou scoren op het Scrabblebord!) te kopen, en zo kwam ik terecht bij Brynn van Sew a Little Seam. Het patroon bevat echt veel verschillende opties voor oa. mouwen, ruguitsnijding en zoomafwerking, dus ik ben nog voor een tijdje zoet :-)

De stof koos ze zelf uit in de webshop van Madeline De Stoffenmadam, ze staat goed met geel en dat weet ze.

Zij is content, en ik ook. Het wordt moeilijker, naaien voor mijn prille tienerdochter, maar gelukkig weet ze zelf goed wat ze wil, en zolang ik dat kan volgen, is alles peis en vree in Piepownaailand :-)

Lux, the sequel

Vorige zomer naaide ik een Lux voor mezelf. Dat werd een zalig kleedje, eentje dat ik heel graag en dus ook heel vaak droeg. Dat er meer zouden van komen, dat was dus zeker. De tweede versie werd veel winterser, met lange mouwen en uit een dikkere stof.

Die dikke stof in combinatie met de rimpelelastiek die wordt gebruikt voor de taille in het Luxkleedje, dat bleek geen goede combinatie. De stof was te zwaar voor de elastiek, die dus niet meer genoeg samentrok na het naaien en ik eindigde met - welja, ik kan het niet anders uitdrukken - een patattenzak rond mijn lijf. Blij werd ik daar niet van, en ik wilde al even de moed opgeven, maar natuurlijk viel ook dit weer op te lossen. Ik naaide er vanbinnen nog een simpele extra elastiek tegen, et voilà, kleedje gered - en mijn humeur ook :-)

Niet veel later kwam daar de lockdown, en dus droeg ik het eigenlijk nog bijna niet. Het zal er eentje voor het najaar worden, als we hopelijk weer wel gewoon met zijn allen naar school kunnen.

En toen werd het moederdag, regende het en bedacht Meneer Piepow dat dat misschien wel mooie foto's zouden kunnen worden. Enter de paraplu, en natte fotosessie en fijne foto's als resultaat.

Over constantes in Ernests kleerkast

Met stip op 1: zelfgemaakte sweaters. Ik stak al vaker de loftrompet over het Roccopatroon van Zonen09, maar ook deze Dinosaur Sweater uit Ottobre zomer 2014 passeerde hier al heel vaak. Dit is, als ik het goed heb, zijn vijfde exemplaar en het eerste in een nieuwe maat: 110 voor onze zevenjarige.

Nog een constante in zijn kleerkast: de stoffen van See You at Six, iets wat verder maar weinig uitleg behoeft, vermoed ik :-)

En dan misschien een constante op mijn blog: foto's met Ernest die nét niet uitdraaien zoals gewenst #ahum. In dit geval is de match broek-trui niet echt wat ik in gedachten had, en ook zijn pantoffeltjes zijn, hoe zal ik het zeggen, niet echt ideaal. Maar kijk, als hij dan heel even in the right mood is om foto's te maken, wie zij wij dan om daar opmerkingen op te willen maken?

Allé kijk, je zou toch denken dat dat het braafste kind ter wereld is hé?? Wahaha, laat je vooral niet misleiden!

Teenageproof naaien

Toen in ons land de semi-lockdown werd afgekondigd, schoot ik in een soort van stoffenpaniek. "Ik heb niet genoeg stof in huis", schoot het door mijn hoofd, en waar anderen WC-papier hamsterden, kocht ik nog snel online wat stoffen, in de vaste overtuiging dat het niet lang zou duren voor er niets meer verstuurd mocht worden. Dat mag nu, 4 weken later, nog altijd maar goed, ik heb alvast niet direct stof tekort om lustig door te kunnen naaien.

Dat lustig doornaaien, dat is dan weer een andere kwestie. Hele dagen in huis met Ernest en dus ook met zijn combinatie down en ADHD maakten die eerste weken hier - ik zal het positief uitdrukken - pittig. Het huilen stond me heel vaak nader dan het lachen, en 's avonds, als ik dan eindelijk tijd had om aan mijn geliefde machines te gaan zitten, crashte ik vooral in de zetel. Gelukkig hebben we de laatste 10-tal dagen een soort van nieuwe vibe gevonden, hij lijkt zich iets meer gesetteld te hebben in deze nieuwe realiteit en hoewel ik 's avonds nog steeds versleten ben, heb ik soms nog net genoeg energie over om in stukjes en beetjes een naaiproject aan te vatten.

En zo verwerkte ik twee stofjes die ik kocht bij Toverstof tot dit zomerse setje voor onze tiener.

De top is de Hazel van Bel'etoile, waarbij ik de ruffle enkel vooraan gebruikte i.p.v. die volledig rond te laten doorlopen.

Veel meer dan dat ik echt gelukkig word van mijn meid in deze outfit kan ik daar eigenlijk niet over kwijt. Missie zomernaaisel geslaagd, meer van dat in de komende dagen en weken, hopelijk.

Go bananas, gorilla

Jaja, in die oude doos van mij, daar zitten nog wat pareltjes in. Zoals ook deze. Heel simpel hoor: twee Rocco's in twee pareltjes van SYAS - beide op zijn lijf geschreven.

Het zit zo: ik zeg al wel eens dat hij mijn kleine aapje is, en tja, "go bananas", dat spreekt al helemaal voor zich zeker?

Ik zei het al eerder: truien voor Ernest kopen is heel moeilijk geworden omdat de mouwen standaard véél te lang zijn. Voor deze Rocco's moest ik 2cm van de mouwen afdoen, dus dat valt nog mee. In winkelexemplaren is er al snel 5cm te veel mouw. Met deze twee exemplaren was hij er zonder veel moeite weer twee rijker. Nu en dan een ieniminie-bandwerkje kan geen kwaad.

Rocco, Ernest en ik, wij blijven goede maatjes!!

Solange II

Hier ben ik weer... ik volhard in mijn voornemen hier wat meer dan anders te posten, in een poging ook wat leukers dan alleen maar dat coronanieuws te laten lezen. Voor mijn eigen mentale gezondheid is het alleszins goed dat ik me soms met iets heel anders bezighoud en mijn hoofd leeg probeer te maken met de dingen die ik graag doe. En laat naaien daar nu met stip op nummer 1 staan. Vandaar, bij deze, nog een blogbericht net daarover.

Ik beschreef hier al mijn lof voor het Solangepatroon. Ik kocht twee stofjes met dit patroon in gedachten, en ergens aan het eind van vorige zomer rolde er dan ook nog een tweede exemplaar vanonder mijn machines - net zoals in mijn vorige bericht toon ik jullie hier dus foto's uit de oude doos, meer bepaald van vorig jaar eind augustus.

Ik vind deze stof zo mooi! In dit kleedje gegoten geeft ze een heerlijk zomers gevoel.

Aangezien ik dit kleedje pas eind augustus maakte, heb ik het niet zo vaak meer aangedaan maar dat zal komende zomer anders zijn! En dan hopelijk niet alleen maar in eigen tuin...