Wat warmte en troost

Soms krijgt een mens nieuws dat de wereld doet stilstaan. Nieuws dat je soms van bij anderen hoort "maar nooit bij jezelf, toch?" Nieuws waar je kwaad en opstandig, en intens verdrietig van wordt.

Zo ook vriendin K. Haar neefje, amper vier jaar oud, werd getroffen door kanker, en dan nog in een ferm agressieve vorm. Voor het neefje en de hele familie veranderde alles. Dat van die wereld die stilstaat, dat klopt soms gewoon ook. Alleen blijft hij niet stilstaan, en verwacht hij van jou hetzelfde. Vooruit moet je, hup met de geit, en durf niet klagen.

Omdat we voelen dat K. het heel erg moeilijk heeft om te blijven gaan, om er te blijven zijn voor haar zus en de hele familie en ondertussen ook zelf gewoon rechtop te blijven, besloten we haar een klein beetje warmte en troost te sturen. We kunnen niet helpen, alleen maar machteloos toekijken, maar hopen haar op deze manier toch een gevoel van steun te geven.
Ik stelde dus voor om haar een lekker zachte deken te maken, en dat voorstel werd meteen door iedereen gedragen.

Origineel ben ik hier totaal niet. Het idee van het dekbedovertrek van bij Zeeman zag ik eerder bij Toertjes & Pateekes. Kort na die post stond ik zelf in de Zeeman, en bracht het dekbedovertrek mee, samen met een zachte fleece deken - waarom moeilijk doen als gemakkelijk ook gaat?
Hetzelfde dekbedovertrek zag ik ook al elders tot-dekentje-verwerkt verschijnen, gecombineerd met gouden paspel, en ook dat idee kopieerde ik schaamteloos (als iemand trouwens nog weet bij wie dit al verscheen, let me know, dan zet ik de link er hier nog bij).

En oef, vriendin K. is blij, héél blij, met het onverwachte cadeau. Dat het haar echt deugd doet, liet ze ons weten. En daar doen we het natuurlijk voor.