Winterse zwier

Het lijkt een beetje een algemene dip in blogland, de laatste tijd. Overvolle agenda's, al even overvolle hoofden en daarnaast lege energievaten. Weinig zin in wat we normaal gezien graag doen. Ik zag het de laatste weken al op heel wat blogs passeren, en kan me alleen maar bij dat rijtje aansluiten. Mezelf slepen, dat is al wat ik de voorbije weken nog kon, en toen ik ook dat slepen vorige maandag opgaf, kwam daar het verdict "nierontsteking". Alle alarmbellen meteen in volle gang, want zo'n 7 jaar geleden belandde ik met zo'n zelfde nierontsteking in het ziekenhuis. Een weekje rust en een antibioticakuur zouden wonderen moeten doen, en zie, vandaag ben ik toch alweer iets waard. 

Hoog tijd om nog iets van me te laten horen, hier, want ja, zo'n leeg energievat dwingt een mens al eens om een en ander te laten vallen, en daar hoort deze blog blijkbaar ook bij. Zo blij als ik voorheen was als ik weer iets op jullie los kon laten, zo weinig boeide me dat de laatste weken. Dat ik opgelucht ben dat ook dat enthousiasme terug aan het keren is, zoveel is zeker.

Maar bon, dan maar terug naar het eigenlijke onderwerp van dit bericht. Ik maakte - vorig jaar al, ik ben hopeloos achter met bloggen - een tweede Lili voor Lilith. Lili is oorspronkelijk een patroon voor een zomers jurkje, maar met de mouwen die je op de site kunt downloaden en een aangepaste stofkeuze maak je er zomaar een winterkleedje van. Die stofkeuze, daarvoor kwam de inspiratie van de patroonontwerpster zelf, zij postte op FB een foto van haar dochter in een winterse Lili in mooie blauw gemêleerde sweaterstof, en diezelfde stof gebruikte ik voor het kleedje voor Lilith.

Voor een nog meer winterproof kleedje, voegde ik ook een kraag toe. Mijn bedoeling was om eenzelfde kraag te krijgen als aan mijn eigen favorietje winterkleedje, en alhoewel ik voor dat effect wat te weinig stof gebruikte, kan ze toch heerlijk wegduiken in de kraag, en dat was nu net waar ze bij mijn kleedje jaloers op was.

Dat ze bij een eerste poging haar hoofd niet eens door de kraag kreeg, vergeet ik liever maar meteen weer. 

En dan moesten we het nog eens worden over een applicatie - zo zonder was het een eerder saai kleedje, dus dat er iets op moest komen, daar waren we het allebei over eens. Tot daar de consensus, want wat het dan precies moest worden, dat was moeilijker. Ik hou nogal van de geometrische dieren die je tegenwoordig overal ziet verschijnen, maar dat vond zij niet leuk, tenzij als het een eenhoorn mocht zijn - en laat mij daarvan nu net geen goed voorbeeld vinden. Een of ander woord zag ik ook wel zitten, dat ik dan door wat te spelen met lettergrootte en zo zou aanpassen, maar ook dat keurde ze af. Na heel wat gepalaver vond ik deze kolibri, en na wat overdreven lof, wat meewerking van meneer Piepow én de belofte dat ik hem in goud zou snijden, kon ik mijn Cameo eindelijk aan het werk zetten. En ja, hij glittert echt in de zon!

Voor de rest weer niets dan lof voor het patroon. De plooitjes geven het rokje een fijn zwiergehalte, en die tricot- en sweaterkleedjes blijven gewoon heerlijk comfortabel. De plannen rijpen al voor een nieuwe, meer zomerse versie voor Lilith.