Wie niet groot woont...

... heeft maar best een handige schoonvader. Of hoe gaat dat spreekwoord ook alweer.

Vorig jaar, zo ongeveer deze tijd, werd ik een naaimachine rijker. Blij als een kind was ik ermee! Vorige zomer kreeg ze het gezelschap van een overlock, nog meer blijheid. Maar toen presenteerde zich natuurlijk de vraag: waar zet ik ze, allebei?

We wonen niet zo groot, en alle ruimte is eigenlijk al ingenomen. Op zolder zou nog kunnen, maar ik ken mezelf: ik ben te veel gezelligheidsmens, en van naaien zou er niet veel in huis komen als ik daarvoor altijd 2 verdiepen hoger dan man en kind zou moeten gaan zitten.

De twee machines werden dus na elk gebruik terug in draagzak en doos weggeborgen, en zo in de vestiairekast gezet. Ook niet echt goed voor de productiviteit, believe me. Vlug eens een half uurtje naaien, ik ontzag het al, want daarvoor moest ik eerst alles weer uithalen, verlengkabels leggen tot aan de keukentafel, enz. Om nog maar te zwaaien van alle naaigerief dat zowat over het hele huis verspreid ligt.

Nog een chance dat ik een handige schoonvader heb! Ik liet een ballonnetje op, dat dat toch ambetant was zo, dat ik geen plekje had voor m'n machines. En zie hier het resultaat:

Hij diepte uit zijn garage 2 kubussen op "die eigenlijk toch al lang in zijn weg lagen". Onverwijld reed hij naar een doe-het-zelf-zaak om zeer stevige, goede wielen voor onder het kastje...

..., monteerde die onder een van de kubussen, mat de hoogte op, zaagde van de andere kubus exact af hoeveel nog nodig was om het kastje/tafeltje de perfecte hoogte te geven, en monteerde dat bovenop de eerste kubus. Perfect, ik zeg het u, want dat is de geknipte ruimte voor "works in progress", doosjes met garen, enz. Uit de onderste kubus naaide hij daarna nog een vorm uit, ruimte voor mijn voeten.

En toen kwam mijn schoonmoeder in beeld. Samen met haar kocht ik wijnrood, zacht fluweel, en zij niette dat mooi in de kubus, met nog wat mousse ertussen, "ahja, uwen overlock moet toch zacht staan". Handig, een schoonmoeder die al tien jaar cursussen zetels stofferen volgt, zij moest geen 2 seconden nadenken over hoe ze die stof daarin zou krijgen.

Ik was al doodcontent, en toen maakte mijn schoonvader er nog wat extra werkblad aan vast, inklapbaar en al.

Meneer Piepow verfde het kastje in dezelfde kleuren als onze muren, en voilà, af!

Uitgeklapt past het kastje perfect tussen onze twee keukenkasten, wat ideaal is, want daar heb ik het meeste licht.

De overlock moet ik er natuurlijk nog uithalen als ik hem wil gebruiken, en dan komt de verlengkabel ook weer in beeld, maar bon, 't is toch al heel wat beter dan voorheen.

En als ik niet aan het naaien ben, kan ik het kastje gewoon weer tot in de hoek rollen, waar het in niemands weg staat.

Heel content, ben ik ermee!

En nu nog een oplossing voor al m'n stofjes en ander naaigerief, maar ook daar wordt aan gewerkt!