maandag 30 juni 2014

Lotta: de testfase

Plankenkoorts? Wie? Wat? Waar?

Ernests geliefde tuutjeskoord veegde mijn plankenkoorts meteen weer weg, en ik vloog er direct in. Ik had dan ook een deadline te halen! Gisteren doopten we Ernestje, en ik had Lilith beloofd dat ik een heel mooi kleedje voor haar zou maken. Een Lotta zou het worden, in een stofje dat ik speciaal met dit kleedje in gedachten had gekocht. En voor het eerst in mijn naaibestaan had ik zelfs besloten dat ik eerst een testversie zou maken, om ervoor te zorgen dat het kleedje zeker perfect paste.


Vorige donderdag vloog ik erin. Ik koos voor een stofje dat al heel lang in m'n kast lag te wachten op een gepast projectje. Het is er eentje van Moda, en ik heb geen idee meer waar ik het ooit haalde. Ik combineerde met effen rode voeringstof en limoenkleurige knoopjes uit mijn vaste naaiwinkeltje.


Ik tekende een maatje 4 jaar over, en verbreedde het bovenstuk een beetje naar onderen toe - ze is haar babybuikje nog altijd niet kwijt... Dat had ik niet moeten doen, vooraan is dat nog redelijk ok maar aan haar rug heeft ze daardoor echt over. Voor de echte feestkleedje heb ik dus ook voor de taillebreedte gewoon maatje vier jaar genomen, en dat is beter.


Voor de rest niets dan lof over Lotta! Wat een leuk patroontje! Ik maakte de versie met blinde rits en steekzakjes. Lotta is een patroontje dat haar goed staat - oef, ik kon dus voor haar feestkleedje bij mijn idee blijven.

Het feestkleedje raakte ook nog af tegen de deadline - ik moest het gisterenochtend nog zomen, maar ze schitterde! Nu nog even wachten op foto's...

zondag 29 juni 2014

Klein beginnen

En toen was hij daar plots terug. De naaitijd. Geen schoolwerk meer, avonden die ik weer naar eigen goeddunken mag vullen. En natuurlijk lonkten daar mijn twee maatjes. Maandenlang verwaarloosd, stof aan 't vergaren.
Het enthousiasme was dus groot! Maar dat was blijkbaar ook de plankenkoorts. Alsof ik nog nooit iets op mezelf genaaid had. Ik had een deadline, een kleedje voor Lilith wilde ik maken en zelfs eerst een testkleedje, maar ik durfde niet.
Draai gerust eens goed met uw ogen, denk bij uzelf over mij wat u wil, maar ik durfde begot niet in die stof beginnen knippen. Té lang geleden.

En dus restte mij maar één ding: klein beginnen. Ik liep al maanden te denken dat Ernest toch wel dringend een tuutjeskoord nodig had. De tuutjes vliegen hier vaak vrolijk in het rond, en de keren dat we al echt op zoek moesten op het moment dat dat ventje naar bed moest, zijn niet meer te tellen. Ik moest dus niet lang zoeken naar dat kleine beginnersprojectje.


Zo'n tuutjeskoord in elkaar steken is poepsimpel en op één-twee-drie gedaan. Eigenlijk op zich het bloggen niet waard, maar bon, u moet het mij vergeven.

Gedaan met verloren tuutjes, en bovendien blijkt dat ding ook heel tof speelgoed te zijn!





En o wat had ik de smaak meteen weer te pakken! Ik ben wat achter met foto's maken, maar het zal hier voorlopig niet meer van blogstilte zijn - oef!

zaterdag 21 juni 2014

Nog kroontjes

We vierden Ernestjes verjaardag bij C&V, vrienden die we leerden kennen op de praatavonden van Downsyndroom Vlaanderen. Hele lieve mensen, die een dochtertje met down hebben dat slechts een drietal weken jonger is dan ons ventje: kleine L.

Ze nodigden ons op één van die praatavonden uit voor een barbeque, en de eerste datum die leek te lukken voor beide kanten was 25 mei, Ernestjes eerste verjaardag, dus. Ernestje werd er gevierd, V. maakte twee heerlijke taarten: eentje voor Ernest om heerlijk mee te smodderen, en eentje voor de rest van het gezelschap, om gewoon op te eten.


C&V vonden Ernestjes kroon heel tof, en ik beloofde er ook eentje te maken voor kleine L. - en natuurlijk ook voor haar tweelingzusje I. Ik kreeg de twee kleuren mee die de meisjes het beste staan, en kon dus aan de slag.

Het was niet evident. De voorbije maanden had ik zo ongeveer nul-nada aan naaitijd. Ik heb een héérlijke lesopdracht achter de rug, maar wel een heel veeleisende, die mij bijna dagelijks tot 's avonds laat aan mijn bureau kluisterde. En daarna kon ik het, dag na dag, niet meer opbrengen om nog te beginnen naaien. Maar beloofd is beloofd, dus ik toog op de valreep nog aan de slag.



Groen en roze, op bestelling. Ik vind ze wel leuk samen.


zondag 8 juni 2014

Het zomert!

Er lag hier al een hele tijd een halterkleedje voor Lilith, bijna klaar. Ik moest enkel nog de elastiek in de rug wat strakker maken - dus gewoon eerst lostornen, strakker trekken en weer toestikken, as simple as that - en de zoom stikken. Maar aangezien ik de kampioen van het net-niet-helemaal-afwerken van mijn naaiprojecten ben, bleef dat dus gewoon liggen.

Met het zomerse pinksterweekend dat ons beloofd werd, kreeg ik eindelijk de spreekwoordelijk schop onder mijn kont en werkte ik het gisterenochtend af.


Het patroontje is alom bekend in blogland en is van Whole Grain Baby. Een paar jaar geleden vond ik het nog "te volwassen" voor Lilith, nu vond ik het toch al kunnen. Uiteindelijk past het haar, maar ben ik toch nog steeds meer overtuigd van het model van het halterkleedje dat ik een tweetal jaar geleden voor haar maakte. Het bovenstukje van haar nieuwe kleedje vind ik minder gepast, om de een of andere reden hou ik niet echt van de twee overlappende helften.
De striklinten maakte ik langer dan het patroon voorschreef, ik vind het beter zo - lekker lange striklinten, die Lilith wel geregeld doen schrikken omdat ze door het gekriebel denkt dat er een spinnetje over haar rug loopt...

En voor mijn eigen archief: ik maakte voor onze vier-en-een-half-jarige een maatje vier jaar, en dat past haar perfect.


Het stofje, daarvan ben ik daar weer wel helemaal overtuigd. Ik kocht het vorige zomer bij de Stoffenkamer. Het is er eentje van Timeless Treasures, een heerlijk zomers kleur groen met een fijn streepjesmotief.

Hoewel ik dus een beetje mijn twijfels heb bij het model, is Lilith er gelukkig gewoon heel blij mee. De rok zwiert - héél belangrijk, en het jurkje is lekker fris, dus het zal hier de komende maanden veel gedragen worden.