dinsdag 30 augustus 2011

Klaar voor het nieuwe schooljaar!

Toen mama Polkadot deze prachtige agenda postte, leek het schooljaar nog miiiiijjjjjlenver weg. En dat was het toen eigenlijk ook nog. Ik liet in een reactie weten dat ik de agenda geweldig vond, en dat ik er bijpassende puntenlijsten en een klasagenda bij zou maken. En ik meende dat nog ook!

Nu staat het schooljaar voor de deur. Het komt nog net niet binnen, maar het scheelt niet veel meer. Een 120-tal leerlingen worden het komende schooljaar door mij slimmer gemaakt / verveeld / op hun zenuwen gewerkt / geamuseerd / ... (schrappen wat niet past).

Met de agenda zelf ga ik u niet vervelen. Die kunt u met veel oooo's en aaaa's gaan bewonderen bij mama Polkadot zelf.  Ik ben er haar geweldig dankbaar voor!


Ik was al lang op zoek naar een reden om eindelijk ook die "madammenkopjes"-stof aan te schaffen, en bij deze was die reden gevonden! Op Etsy vond ik hier en daar nog een halve yard, en ik vond er gelukkig ook een bijpassend stofje bij voor de binnenkant. Ik ben blij met de combinatie!



Voor de voor- en achterkanten kocht ik dik, stevig karton. Ik streek er Vlieseline H640 (wattine) op voor het volume, en overtrok dit daarna met de stofjes. Ik was er dan nog graag met een zigzagsteek over gegaan om de stofjes nog wat meer te fixeren, maar met dat dikke karton zou dat gegarandeerd voor gebroken naalden zorgen. Hopen dus dat die lijm zijn werk blijft doen. 

Ik maakte puntenlijsten en lesagenda's. Die zitten samen en gaan dagelijks mee op en af naar school. Alles bij de hand, het lijkt me handig maar ik zal wel snel merken of dat ook werkelijk zo is.





Ik maakte alles in Word. Ik kan absoluut niet werken met eender welke grafische software, dus dit leek me het simpelst. Ik downloadde hetzelfde lettertype als dat in de agenda, en voor de kopjes nog een ander dat ik wel leuk vind. Het lijkt alsof de letters aan het papier genaaid zijn, past perfect bij mijn nog redelijk jonge liefde voor het naaien!

De puntenlijsten drukte ik af op dik wit papier (vandaar het bol-staan van het papier, maar dat zal wel overgaan eens dat ding in mijn boekentas geduwd zit), de lesagenda's op gewoon geruit cursuspapier. Op de onderste foto is te zien dat de voorkant wat doordrukt naar de achterkant, maar dat valt al met al nog mee.

Ik ben er klaar voor, dus. Laat ze maar komen, de komende 10 maanden!

zondag 28 augustus 2011

Een dekentje voor Lilith

Een dekentje zoals u ze in blogland al bij hopen zag voorbijkomen. Veel woorden moet ik er dus niet meer aan vuilmaken. Ik maakte het wat groter dan een babydekentje, het moet dienen voor het in het kinderbedje.




De stofjes komen allebei uit de Violet Craft Peacock Lane collectie van Michael Miller, en ik kocht ze via FabricWorm. Ik vind de combinatie heel geslaagd.



Het roze stofje is geen fleece, maar bamboe. Gekocht bij In Den Beer, op hun aanraden. 't Is natuurmateriaal, dus 't zou moeten lekker warm zijn in de winter, maar heerlijk koel in de zomer. Eén ding is zeker: 't is heerlijk zacht!




En Lilith is er alvast heel blij mee!

vrijdag 26 augustus 2011

Een ballonkleedje

Ik ben niet bepaald de rapste als het erop aankomt iets op m'n blog te zetten. Daarvan getuige dit berichtje. Ik toon jullie hier eindelijk een kleedje dat ik vorig jaar in de naailes maakte. 't Nieuwe schooljaar is bijna begonnen, en ik ben daar ook eens.



Maar goed, dat kleedje dus. 't Komt uit de Burda van mei 2010. Mijn lerares paste er een en ander van aan, onderandere de buste, of hoe noem je dat eigenlijk. In het patroon stond dat met zo twee horizontale nepen, maar, zo zei ze, dat is ouderwets, dus zij maakte daar twee ronde naden van. En ik moet eerlijk zijn, ik vind dat ook schoner zo, ook al maakte ik de hele boel bijna kapot toen ik die ronde naden moest overlocken. Maar bon.

Het stofje komt van In den Beer in Harelbeke.

Het kleedje heeft een ballonrokje, wat ik eigenlijk wel leuk vind. Maar... ik weet het niet goed. Ik vind dat dit kleedje precies wat te jong is voor mij, je weet wel, zo plechtige-communie-achtig. Als ik het aanheb, vraag ik mij wel eens af of de mensen rondom mij dat ook vinden. Al moet ik mij daar eigenlijk niets van aantrekken natuurlijk!



Na dit kleedje maakte ik in de les ook nog een witte linnen broek, waar niets speciaals aan te zien is natuurlijk. Ik ben er wel content van, mijn lerares tekende het patroon op mijn maat, op basis van een broek in een of andere Burda die ik graag zag. En ik heb nu meteen een grondpatroon voor een broek, op basis waarvan ik nu sneller patronen voor andere broeken kan tekenen - of 't is te zeggen, mijn lerares, aan zelf patronen tekenen waag ik mij nog niet.

Vandaag werkte ik nog een ander projectje af, maar op foto's daarvan is het wachten tot onze kleine meid terug is van haar logement bij oma en opa.

zaterdag 20 augustus 2011

Rimpelrok

Vorige week was het dan eindelijk zo ver: ik zou een rimpelrokje maken voor Lilith. Dankzij de geweldige handleiding van Meisjesmama zag ik het volledig zitten om eraan te beginnen.

Ik werkte er wel wat langer aan dan de vooropgestelde 2,5 uur, en dat lag grotendeels aan mijn gefoefel met de rits. Ik had er nog nooit een zelf ingezet (in de les wel, maar dan word ik daar zo bij begeleid dat ik vergeet er zelf bij na te denken...), en dat lukte dus niet echt fantastisch. Ze is er uiteindelijk ingeraakt, maar ik denk dat er volgende keer in de les toch wat beter op ga letten hoe je dat nu eigenlijk juist doet.


Alhoewel Lilith in oktober 2 wordt, besloot ik, toen ik de afmetingen zag, om toch maar het maatje voor 1à2 jaar te maken, en maar best ook: het is ruimschoots groot genoeg!

zondag 14 augustus 2011

Portepapjee meets kleurpotlodenrol

Misschien kennen jullie dat ook. Je ziet iets, om het even wat, en dan gaat er plots zo'n alarm-zwaailicht af ergens in je brein: "daar kan ik iets mee maken!". Sinds kort overkomt mij dat wel eens.

Zo ook toen Lilith tijdens onze vakantie op restaurant een doosje met 6 kleurpotloodjes en een kleurplaat kreeg om zich wat bezig te kunnen houden. Het alarm-zwaailicht in mijn brein schoot in actie en seinde "portepapjee! kleurpotlodenrol! altijd iets leuks mee in de handtas!". En zo geschiedde.

Ik maakte het toen ik mezelf nog net niet zover had gekregen dat ik dit durfde proberen. Een zoethoudertje dus, om toch iets te doen voor ik die rok durfde knippen en naaien.

Ik had geen vlieseline meer in huis, dus kon  ik de buitenste stof niet verstevigen. De portepapjee is daardoor veel te slap naar mijn goesting, maar bon, door het kartonnetje dat achter de papiertjes zit, lukt het zo ook wel.



De buitenste stof is geknipt uit een linnen rok die ik in de kringloopwinkel kocht, de binnenste stof is geknipt uit een oude pyama van mijn grootvader. Ik doe hiermee nu dus eindelijk ook mee aan dit:




Lilith heeft nog niet helemaal door waarvoor het dient. Ze vindt het vooral leuk om er de potloodjes en de papiertjes uit te halen en overal rond achter te laten. Tegen dat ze zover is dat ze het wel snapt, kan ik voor haar een degelijker (steviger) exemplaar maken.


En het lukt me eindelijk ook om deftige collages te maken van de foto's die ik jullie wil laten zien, met dank aan IeneMiene. Zij toont altijd prachtige collages op haar blog, en gaf me de tip hiervoor Picasa te gebruiken. Zo gemakkelijk! Bedankt voor de tip!

dinsdag 9 augustus 2011

Piepow vs. tricot

Na het lezen - en ettelijke malen herlezen - van deze post besloot ik dat ik mijn tricot-fobie maar overboord moest gooien en het gewoon moest proberen. Mijn naaimachientje is heel oud, maar heeft wel een stretchsteek, en ik wilde wel eens uittesten of dat werkte.

Op reis kocht een goedkope lap tricot, en bij La Fille Hella vond ik een werkbeschrijving voor een niet al te moeilijk uitziend tricotrokje. Vol goede moed begon ik eraan.

Maar pffff. Toch niet eenvoudig, dat werken met tricot. Het uitknippen alleen al. Je plooit dat dubbel om aan de stofvouw te knippen, en al wat dat doet is verschuiven en rimpelen en opbollen en meer van dat. Niet gemakkelijk, en ik was al aan 't zweten. Tijdens het knippen! 't Zag er niet goed uit.

Gelukkig maakte mijn machine veel goed. Die stretchsteek werkt echt geweldig! 't Is eigenlijk een soort Processie van Echternach: 2 steken vooruit, eentje achteruit. Ook hier weer verschoof die stof dat het niet leuk meer was (en zo'n stretchsteek lostornen is geen lachertje!), maar ik werd er al snel meer bedreven in, en ik kreeg er zelfs plezier in!


Op 't eerste zicht ziet het rokje er goed uit. Maar op 't tweede en derde zicht heel wat minder... Het is veel te wijd, het zakt echt af. Waar het probleem zit, weet ik niet, ik heb alles goed gemeten, maar soit. De rok en de tailleband aan elkaar hangen viel redelijk mee, maar op het laatste had ik wel wat stof te veel aan de rok, zodat daar een serieuze neep zit die daar niet hoort te zitten. En ik heb de rokdelen onderaan niet voldoende afgerond, zodat hij aan de zijkant in punten hangt.


Afwerken ga ik hem dus niet. Misschien neem ik hem nog mee naar de les en vraag ik aan m'n lerares of er nog iets aan te redden valt, want ik vind de stof nog steeds leuk. 

Niet content dus! Wel van de stretchsteek van m'n machine, maar niet van het resultaat. Werken met tricot: er is nog werk aan...

maandag 1 augustus 2011

Klein naaiprojectje

Een klein naaiprojectje, simpel en snel klaar: een tuutjesketting.

Onze kleine meid krijgt haar tuutje enkel nog in bed, maar ook in de auto, zeker als we wat langer moeten rijden. De laatste tijd durfde dat nogal eens aanleiding geven tot concerten van op de achterbank: tuutje weggooien is héél leuk, tuutje zelf terugpakken daarentegen is dan onmogelijk, met de nodige protesten tot onvermijdelijk gevolg. Ben je dan alleen onderweg, dan ben je zowat verplicht de auto aan de kant te zetten, naar dat tuutje op zoek te gaan, het haar terug te geven en te hopen dat ze 't niet binnen de kortste keren opnieuw weggooit - om ervoor te zorgen dat ik dan verschillende tuutjes bijheb ben ik niet georganiseerd genoeg. Ben je samen onderweg, dan plooit degene die niet aan 't rijden is zich in allerlei bochten om dat tuutje op te rapen van ergens onder/achter/naast de zetel, geeft het haar terug en hoopt ook nu dat het niet meteen weer wegvliegt.

Genoeg van dat! Dat vond ik toch, en ik produceerde een tuutjesketting. Ze vond het eerst maar niets, zo'n ding, en zat eraan te trekken onder een almaar herhaald "nee nee nee!", maar ondertussen heeft ze zich er blijkbaar bij neergelegd. Ze gooit haar tuutje nog wel eens weg, maar kan het dan gewoon zelf terugpakken. Zalige rust voor ons!

Ik volgde de handleiding van De Stikdoos, heel duidelijk uitgelegd!

Goeie foto's nemen is niet gemakkelijk, ze heeft duidelijk nog geen modellenallures, maar toch een poging om jullie er iets van te laten zien:




Ik gebruikte hetzelfde stofje als hier, en gebruikte een gewone rode knoop als versiering.

Lang leve de rustige autoritten!