Een knippie-tuniekje en een Polkadotjes-kroon

Vorige vrijdag werd er hier eentje twee jaar. Ik vind dat zelf maar moeilijk te geloven, maar de kalender laat geen ruimte voor twijfel: al twee jaar!

In het voorjaar kocht ik al een metertje van het alom bekende Helium van Petit Pan, en begin dit naai-schooljaar besliste ik dat ik er iets van zou maken tegen Liliths verjaardagsfeestje. Een verjaardagskleedje, als het ware. De eerste naailes dook ik in de Knippies en Ottobres, en na heel wat gezucht en getwijfel koos ik voor een tuniekje in de voorjaars-Knippie van dit jaar.

Het patroontje heeft driekwartmouwen, maar aangezien ik er een truitje met rolkraag en lange mouwen onder wilde, verkortte ik de mouwen. Verder voegden we ook een blinde rits toe tussen de mouw en het voorpand, omdat het patroon nergens voorzag in een rekker of een rits. En als er nu iets is dat Lilith haat, is het wel kledij met te nauwe openingen voor haar hoofd - laat mij volstaan te zeggen dat ik die scènes liever vermijd.

Ik vind het een leuk modelletje. Ik hou van de voorpas met de zes kleine knoopjes - pure parade hoor, het gaat niet open -, van de ronde hoeken onderaan, van de kleine splitjes langs de zijkanten, van de zakjes (niet te zien op de foto's, maar er zitten wel degelijk kleine zakjes in de zijnaden), en van de gerimpelde mouwtjes en achterpand.

Ik had nog heel wat stof over en besloot dus om ook nog een kroon te maken, volgens de kroontjeshandleiding van mama Polkadot. Ik combineerde met effen rode katoen voor de achterkant, en appliceerde een rode vilten 2 met vliesofix.

Lilith sliep al, zaterdagavond, tegen dat ik de kroon afkreeg, en dus was het een beetje gokken wat de lengte van de elastiek moest zijn. Misgegokt, zo bleek zondag, want de kroon zakt af. Gelukkig paste hij net genoeg om hem toch even te kunnen dragen.
Zoals bovenstaande foto ook ongenadig duidelijk maakt, ben ik er zelfs niet in geslaagd het patroon in de stof recht te volgen - shame on me... Gevolg van laatavondwerk, vrees ik.

Maar al bij al, een leuk setje, al zeg ik het zelf.

 

En dan was daar gisteren le moment suprême - het feestje! Lilith werd op het allerlaatste moment in haar feesttenue gehesen - aja, je kunt toch niet riskeren dat ze er , murphygewijs, al vlekken op maakt voor het feestje begint. Wat ik al vreesde: het tuniekje is haar nog te groot. Vooral te wijd, en eigenlijk ook wel wat langer dan ik graag heb. Maar goed, voor zo'n ukjes moet je eigenlijk op de groei werken, en ik had het kunnen weten toen ik een maatje 92 overtekende. De nekopening is ook nogal wijd uitgevallen, misschien dat ik daar nog iets aan probeer te doen.

 

 

Lilith zelf liet het alvast niet aan haar hart komen! Ze zei "moooooooi" tegen iedereen die het wilde horen, opende haar cadeautjes...

en blies haar kaarsjes uit - of deed althans een poging tot, want ik had fopkaarsjes gekocht, tot groot jolijt van de kleine meid die zo kon blijven blazen... en blijven blazen... en blijven blazen... tot ze gierde van 't lachen.

't Was een geslaagd feestje, met een geslaagd kleedje - dat ze weliswaar heel waarschijnlijk ook volgende zomer nog zal kunnen dragen...