Eindelijk

Zeg, die Piepow, leeft die eigenlijk nog?

Nee, ik heb eigenlijk niet de pretentie te denken dat jullie mijn meer-dan-twee-maanden-lange afwezigheid hier opgemerkt hebben. Sowieso ben ik niet de frequentste blogster, maar twee maanden, dat slaat alles.

De oorzaak: moedertje natuur die al mijn energie opeiste voor dat fabriekje in mijn buik :-). De voorbije twee maanden was ik totaal futloos, genre schotelvod zowat. De zwangerschapshormonen, en daarbovenop kreeg ik een leuke combinatie van bronchitis en snotvalling cadeau, waar ik logischerwijs niets tegen mocht doen. De details zal ik jullie besparen.

Maar, we zijn vooral zielsgelukkig. Zwanger worden is ten huize Piepow geen evidentie, en dus was de positieve test na véél te lang moeten wachten een grote opluchting. De vermoeid- en mottigheid nam ik er graag bij, alles voor het goede doel, en het kan altijd nog erger natuurlijk, ik mag van  geluk spreken dat het kleinste kamertje in huis mijn vaste stekje niet werd.

En nu, nu kan het grote genieten beginnen. Uitkijken naar juni, dromen, plannen, ... Ik zit op een wolkje.

Die naaiwerkjes? Die komen ook wel weer. Stilletjesaan keert mijn energie terug, al zal het nog even duren voor ik bruis van vitaliteit. Ziet u trouwens het broekje dat Lilith draagt op de foto's? Dat is er eentje waar ik in september aan begon, nog eens een clarabella. Meer dan een maand lag hij onafgewerkt klaar, al wat ik nog moest doen was het knoopsgat maken, pijpen omzomen en knoop aannaaien, en zelfs dat was te veel gevraagd. Uiteindelijk raapte ik al mijn moed samen, en gelukkig past hij haar nog goed.
En binnenkort op zoek naar leuke baby-projectjes!!!