maandag 9 november 2015

Bloggers for life: streelzacht dekentje

Oftewel de moeilijkst te schrijven blogpost sinds lang...

Ik vertelde jullie hier al dat ik iets zou naaien voor het Berrefonds. En ook dat ik voor dit soort dingen extra gevoelig ben geworden sinds de geboorte van Ernestje en de moeilijke weken die daarop volgden.

Ik had het dus kunnen weten, dat dit niet zomaar een naaiprojectje zou zijn.


Op onze Facebookgroep werd vermeld dat ze bij het Berrefonds vooral de grootste maten van het wikkeldekentje konden gebruiken. Ik knipte dus de maat XL, en mat meteen nog eens na, omdat het mij zo klein leek. Maar dit was het dus wel degelijk. Mijn moederhart kreeg het al wat moeilijk. Als deze grootste maat al zo klein is, wat dan met die andere maten?
Ik deed naarstig voort, knipte de voering en het kapje, en stak het geheel in elkaar. Nog een steek in mijn hart... eens opgevouwen, is dat dekentje zo klein, zo fragiel... zo confronterend.


En toen kreeg ik het idee om wat foto's te maken met Bientje erin, Liliths lievelingspopje. Om jullie een idee te geven, Bientje is 36cm groot.


Al terwijl ik haar nog maar aan het inpakken was, waren ze daar al, de tranen. Ze prikten aan de achterkant van mijn ogen, ze baanden zich een weg naar buiten. Het idee dat iemand ooit diezelfde handelingen zal doen met dit dekentje, maar dan niet rond een popje, maar rond een echt klein mensje... onmenselijk. Doe daar nog wat herinneringen bij aan Ernestje, zijn eerste weken in de couveuse en zijn openhartoperatie, ik moet er waarschijnlijk geen tekeningetje bij maken.
O wat hoop ik dat dit dekentje gewoon nooit gebruikt zal worden, maar als het dan toch gebeurt, dan hoop ik dat het een heel klein beetje troost kan bieden.

Voor de binnenkant koos ik daarom voor een streelzacht restje nicky velours, nog over van dit project - ook een wikkeldeken, maar dan zonder de droevige ondertoon. Het katoentje is er eentje van Andover Fabrics.

Zo, nu kan dit dekentje aan een reis beginnen. Ik mag er niet te veel aan denken...

26 opmerkingen:

  1. Mooi, en om stil van te worden. Ik vond het ook heel confronterend, en pinkte meer dan eens een traan weg bij het maken van de dekentjes. x

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Niet evident, maar je hebt dat heel goed gedaan. Mooi x

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ik was gestart met het allerkleinste, mannekes dat ging echt niet. Zelfs bij de grootste maat voel je de pijn van diegene die het ooit gaan gebruiken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. *zucht* inmiddels al enkele blogs achter elkaar gelezen en t wordt steeds moeilijker...het komt steeds meer binnen waar al deze pareltjes voor zijn...Knap gedaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Confronterend klein, maar toch hoop ik dat het ooit een heel klein beetje steun zal kunnen bieden ...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Tine, ik hoop dat jouw mooie gebaar ervoor kan zorgen dat iemand zich op zo'n onwerkelijke dag gesteund voelt. Groetjes, Inge.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wetende wat het is om je kindje voor het eerst en meteen ook voor het laatst in een dekentje te wikkelen, kan ik je zeggen dat ik denk dat de meeste mama's niet met tranen maar met een warme gloed hun kindje in zo'n mooi dekentje zouden wikkelen. Het doet je op zo'n moment goed iets te kunnen doen voor je kindje. En als het dan nog zo mooi en met zo veel liefde gemaakt is....

    BeantwoordenVerwijderen
  8. ook ik heb al heel wat dekentjes en vooral mutsjes gemaakt voor het "berrefonds". En idd, als je die kleine mutjes en dekentjes zie, dan besef je pas waar je het voor doet. Hoewel je natuurlijk hoopt dat deze nooit gebruik zouden moeten worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. oh, Tine... dat die herinneringen terug naar boven komen vind ik heel normaal want het ligt zo dicht bij jouw leefwereld! Ernest is een prachtig ventje en superfier op jou! Dat weet ik heel zeker.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Via Liezewiezewoes' super actie ben ik op jouw blog terecht gekomen, collega! De wereld is klein, precies. Maar wat wordt die wereld toch op slag veel mooier met dit soort creaties, en dan nog voor een doel als het Berrefonds. Krop in de keel, een traantje wegpinken, respect. Dank je wel om dit te delen.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Zo mooi! Jullie posts zijn aanstekelijk. Ik zet me ook aan het maken van enkele dekentjes voor het Berrefonds.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Prachtig, mij hart doet pijn en wordt warm tegelijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Elders las ik dat ze dubbel gemaakt werden en dat vond ik wel prachtig. Wij hebben er eentje nodig gehad en gewoon al het idee dat ze in een dekentje zitten doet al wel deugd. Ik kan me niet herinneren hoe het eruit zag, alleen dat het er was.

    BeantwoordenVerwijderen