zaterdag 28 mei 2016

Drie

Drie. Zo oud werd ons kleine ventje vorige woensdag.

Drie jaar geleden al, dat we na een spoedbevalling in het diepe werden gegooid. Op een rollercoaster werden geduwd, die aangezet werd en misschien wel nooit meer volledig tot stilstand zal komen.

We hadden een woelige start, Ernestje en wij. We pakten hem vast, en wisten het eigenlijk allemaal niet zo goed. Ja, tuurlijk, hij was ons mannetje. Een neusje, tien vingers, tien teentjes. Maar er was ook dat extra chromosoompje dat hij meebracht. Dat hem anders maakt dan wat we voor ogen hadden, toen de gynaecoloog ons maanden voordien zei dat we een jongetje verwachtten.

Ik bekeek de foto's nog eens, van toen, die eerste weken. En ik voelde het weer. De onrust vanbinnen. De vele vele vragen die constant door mijn hoofd draaiden. De onmacht. Het gevoel dat ik dat niet kon, mama zijn van zo'n kindje met extra bagage. De woede. De zorgen. De angst dat onze lieve Lilith ook nooit meer hetzelfde onbezorgde leven zou hebben. De verontwaardiging. De kwaadheid. De verlammende onzekerheid. De ongerustheid - want zijn hartje, dat was niet ok, en zou geopereerd worden. Die lange lange lange voormiddag terwijl ze hem bezig waren in het UZ Gent, en Meneer Piepow en ik die door Gent dwaalden, zonder te weten waar we waren - en die, na het telefoontje uit het operatiekwartier dat alles goed gelukt was, in de auto sprongen en zo verdwaasd waren dat we zomaar over de Korenmarkt reden. De Korenmarkt, die verkeersvrij is...

Ik voelde het weer, toen ik de foto's bekeek. Maar eigenlijk voel ik het meestal allemaal niet meer. Ons ventje is anders, maar zelfs dat vergeet ik soms. Ik zou hem opeten, die kleine man van ons. Hij kan ongelooflijk lief zijn, zo vertederend dat ik er de tranen van in mijn ogen krijg. Hij kan ook stout zijn, o ja. Hij kan zó druk zijn dat ik me vertwijfeld afvraag of er niemand is die hem eens een dagje zou willen overnemen. Hij heeft periodes dat hij véél te vroeg wakker is - zo rond 5.30u, maar het kan in die periodes evengoed 4.45u zijn als hij al uit zijn bed wil - en nee, daar valt nog niet mee te overleggen, wakker zijn dat betekent uit bed gehaald worden en spelen spelen spelen. Liefst met mama of papa natuurlijk, die dan eigenlijk veel liever nog wat in de zetel zouden kunnen liggen, maar dat is dan buiten onze kleine bandiet gerekend.


Bij momenten vreet hij van onze energie, en ook de tijd die we in hem moeten investeren maakt het heel lastig - want laat u niet misleiden, nee dat M-decreet is niet ok. Ik vind het niet normaal dat ik de voorbije weken al belachelijk veel van mijn tijd heb moeten investeren in uitzoeken hoe we zijn schoolstart in september zo vlot mogelijk kunnen laten verlopen; dat ik zelf op zoek ben moeten gaan naar een manier waarop we de begeleiding in de klas kunnen krijgen die broodnodig zal zijn voor zowel hem als zijn juf. Ik vind het niet normaal dat hij nergens nog recht op heeft op dat vlak, terwijl dat M-decreet er zogezegd gekomen is om inclusief onderwijs beter mogelijk te maken. Mijn voeten ja.

Maar ondanks alles is hij gewoon ons klein ventje dat we niet meer, nooit never niet, zouden kunnen missen. En ook zijn grote zus, die soms heel blij is als ze even thuis kan zijn zonder hem erbij, zodat zij alle aandacht krijgt en niet constant in de gaten moet houden of hij niet aan haar spullen kan, is stiepelzot van hem. Woensdagochtend was ze helemaal blij omdat haar kleine broer jarig was, zong ze het ene verjaardagsliedje na het andere voor hem en wilde ze per sé samen met hem op de foto voor zijn verjaardag.


We gaan er nog wat mee meemaken, met die kleinste van ons, zoveel is zeker. Er zijn momenten dat ik diep zucht, en me afvraag wat ons nog allemaal wacht. Maar eigenlijk klopt ook gewoon wat sommige mensen drie jaar geleden tegen ons zeiden maar we toen niet wilden geloven: het leven stopte niet, tenzij voor heel even, en de gelijkenissen met andere kindjes zijn veel groter dan de verschillen. We gaan ervoor, voor dat vierde jaar van hem!

40 opmerkingen:

  1. Gelukkige verjaardag voor jullie knapperd!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach meid, drie jaar alweer, ik weet het nog, die blogpost en de toch wel schrik ook!

    Mooi, zo'n terugblik en je gedachten erover, nu. Natuurlijk is hij je oogappel, maar wat irritant dat extra gedoe rond school en dat soort dingen. Gefeliciteerd met al de liefde! Hopelijk vooral veel meer van dat, de jaren die komen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een mooie foto, broer en zus samen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. hip + hip = hoera! Een dikke proficiat voor jullie kleine man. En succes met de praktische beslommeringen die er naast het feesten ook bijkomen. Kon dat idd maar anders...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. hip hip hoera voor Ernest!! en voor jullie ook! ik kan me voorstellen dat het geen makkelijk pad is, geen rozengeur en maneschijn, en dat jullie veel meemaken en zorgen hebben die anderen met even jonge kinderen niet hebben. Maar ik denk dat jullie dat fantastisch doen, met alle liefde van de wereld! Ik hoop dat het vierde jaar er ondanks vele praktische beslommeringen een heel mooi mag worden!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Toen ik de "drie" las in mijn berichtenfeed, dacht ik "Is dat al 3 jaar geleden? Dat trotse wehebbeneenzoonbericht vol twijfels om wat de toekomst zou brengen?" Telkens hij hier in Billies verschijnt, zie ik dat die toekomst voor hem als een zonnetje verloopt. Ik vind het prachtig hoe je schrijft hoe het voor jullie gaat. En ik wens jullie heel heel heel veel geluk voor dat vierde en de jaren daarna!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Uw kleine bandiet ziet er gewoon uit om op te vreten!
    Ik snap je zorgen, die van drie jaar geleden en die van vandaag, en wat dat energiebommetje met je kan doen, maar -als buitenstaander- zie ik vooral die prachtige zoon van jullie, op handen gedragen door zijn zus, en jullie die ze allebei gewoon doodgraag zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. En ik kijk er al naar uit om te lezen hoe jullie ervoor gaan het volgende jaar! Heel erg inspirerend...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oh, Tinne wat herken ik het allemaal. Als mama van een inmiddels tienerdochter met een fysieke beperking door zuurstoftekort tijdens de bevalling begrijp ik wat je allemaal omschrijft. Bij ons sloeg het ook in, wel blij omdat ze het gehaald had, want je wil op zo een moment dat je kind gered wordt maar je staat er niet bij stil wat de gevolgen kunnen zijn.
    Ook van de start op school weet ik hoe moeizaam en moeilijk het allemaal gaat. En dit telkens wanneer er een nieuwe stap volgt, lagere school, middelbaar, telkens spannende periodes.
    Ik wist sowieso dat het M-decreet niet zou werken. Niets is aangepast in het onderwijs, ze moeten zo maar wat doen. Onze meid doorliep het kleuteronderwijs goed mits GON-begeleiding maar in het eerste leerjaar kon het niet voldoende bieden. Er waren te weinig aangepaste middelen voor handen. Wat gingen onze ogen open toen ze toch de stap zette naar het bijzonder onderwijs ! Als je vragen hebt, je weet me wel te vinden hé.
    Het is in ieder geval een heel mooi kereltje dat bijzondere mannetje van jullie. En ondanks de moeilijkheden ben ik er van overtuigd dat het ook een verrijking van je leven is maar het had ook anders kunnen zijn.....dat weet ik maar al te goed.....en soms steekt alle emotie daarrond nog de kop op......dat blijft. Dikke knuffel !

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Zo mooi, hoe je over hem schrijft!! Jullie kleine man wordt echt groot!! Gefeliciteerd met je 3de verjaardag, Ernestje!! En tuurlijk staan er jullie nog uitdagingen te wachten met Ernest, maar evenzeer zal die mooie meid van jullie ook nog wel voor uitdagingen zorgen ;-) Geniet, neem één dag met een keer en weet dat je het eens moeilijk mag hebben... Maar als je naar zijn lieve glimlach kijkt, dan smelt je toch gewoon! X

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Drie al! Dikke zoen voor Ernest! Ik vind de verschillen met andere kindjes net zo'n verrijking, voor beide partijen. Heel veel succes nog met het vinden van geschikt onderwijs, elk kind verdient dat.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Elke regel, en elke plaats tussen de regels spreekt van goed ouderschap en tonnen liefde !
    Veel moed en veel uurtjes slaap wens ik jullie toe !
    Let love rule !
    Proficiat voor Ernest en voor jullie allemaal. xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hoe mooi beschrijf je dit... jullie gevoelens, jullie "inéénkeeropzijnkopgegooid" leventje dat dankzij alle liefde voor en van Ernest weer op zijn pootjes terecht kwam. Dat het vaak moeilijk is, kan ik best geloven...ouder zijn is zo al moeilijk. Maar wat een lief,guitig en mooi manneke is Ernest. Fijne foto met zijn zusje. Het onderwijs is wat tegenwoordig... ik hoop zo dat jullie een fijne juf treffen en dat het allemaal een beetje losloopt. Maar die besparingen zijn zo ondoordacht ... daar kan je met je kop toch niet bij.
    Dikke proficiat aan Ernest en ook aan jullie. Ik wens jullie een geweldig "warm" 4de jaar!Knuffel voor de jarige!
    Lieve groet.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Zo mooi gezegd! Jouw ventje straalt op de foto's! Hiep hiep hoera Ernest!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Drie dikke zoenen voor die prachtige zoon van jullie xxx!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat een geluk heeft dat ventje, bij jullie! En ik wil er wel eens een dagje voor zorgen, hoor! Als juf weet ik dat het M-decreet een hekelpunt is, helaas... Maar kinderen hoeven daarvoor niet te 'boeten' hé! Ze hebben allemaal recht op een goed onderwijs, elk naar hun eigen kunnen en vooral naar hun 'zijn'!
    Nog DRIE DIKKE ZOENEN XXX voor Ernest

    groetjes Sofie

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ik kan er niet aan uit dat hij echt al drie wordt! Proficiat kleine grote vent! xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Gelukkige verjaardag aan die kleine, maar niet meer zo piepkleine man van jou!!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Gelukkige verjaardag, lieve lieve Ernest! Ik kan niet geloven dat hij al drie wordt, ik herinner me jouw blogpost nog erg goed. Genieten, van hem, van Lilith, van elkaar en van het leven! Proficiat!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Ik hou van uw nuchtere kijk op het leven en RE-SPECT! :), daarom kom ik hier ook zo graag lezen eigenlijk. En nog ne proficiat voor Ernest!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. zie hem lachen.... hij is echt om op te eten!

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Al 3! Wat schrok ik zeg. Ik ben gek op alle posts van dat manneke. Hij heeft mijn hart gestolen. Al kan ik me de "wie wil hem even momenten" levendig voorstellen. Topteam daar! En mijn maag draait ook om van heel dat M-decreet ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Gefeliciteerd met jullie knappe driejarige zoontje. Prachtig hoe je je gevoelen hier zo kan neerzetten en hoe vol van liefde je over hem praat.

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Proficiat voor jullie Ernestje! Het is een prachtventje!

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Proficiat aan de kleine man! Wat een mooie woorden. Krijg het er koud en warm tegelijk van. Wat een prachtig ventje inderdaad!

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Wat heb je dat mooi geschreven! Het bericht van 3 jaar terug ken ik niet, want toen was ik nog niet actief in blogland...jullie wisten niet dat hij een extra chromosoompje had? Anyway...een lekker bekkie heeft hij ook zeker!! De ondeugd straalt er vanaf..Van harte met jullie kleine rakker!

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Hipperdepiep! En het klopt wat iedereen hier boven schrijft, dat blogbericht staat ook in mijn geheugen gegrift en ben nog steeds zo blij dat je toch gekozen hebt om verder te bloggen (al ging ik gelijk welk andere beslissing ook gevolgd hebben hoor ;) Geniet van dat vierde jaar van hem!

    BeantwoordenVerwijderen
  28. drie jaar al! Ik herinner mij nog goed dat ik hier de blogpost kwam lezen met het nieuws van de geboorte. Hoe zwaar zo'n nieuws ook is, ik zie hier toch maar mooi een prachtig gezinnetje met een klein ventje dat duidelijk typische kleuterkuren vertoond ;-) En met zo'n vertederende blik lijkt het mij niet makkelijk om er kwaad op te worden :-) Gelukkige verjaardag Ernestje!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Euhm, nee, dat is niet makkelijk :-) Vooral niet omdat hij dan ook nog eens wereldkampioen-fake-pruillipjes-trekken is.

      Verwijderen
  29. Heerlijk eerlijke post! Blijf zeker vechten voor zijn rechten want elk kind verdient een mooie gelijkekansentoekomst! Happy b-Day kleine superman!

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Heerlijk eerlijke post! Blijf zeker vechten voor zijn rechten want elk kind verdient een mooie gelijkekansentoekomst! Happy b-Day kleine superman!

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Ernest ken ik alleen van je blog en toch weet hij keer op keer mijn hart te veroveren! Die eerste foto :-)
    En toch begrijp ik ook heel goed je zorgen en onzekerheid. Hij heeft alvast een warm nest voor!
    Happy birthday, jongen!

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Prachtig geschreven, wat een liefde. Een prachtige vent, jullie Ernest, hij is om op te eten. Dikke proficiat kleine man xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Prachtig geschreven, wat een liefde. Een prachtige vent, jullie Ernest, hij is om op te eten. Dikke proficiat kleine man xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  34. Mooi geschreven, en inderdaad wat een schoon Ernestje!! Ik begrijp je woede en frustratie omtrent het M-decreet hélemaal. Ikzelf ben kleuterjuf en in mijn parallell-klas is er een 3-jarig kindje met een extra chromosoompje. Wij zouden haar niet meer kunnen wegdenken uit onze kleine school, wij leerden SMOG om met haar te kunnen communiceren. En dan kregen we de boodschap dat ze geen recht heeft op GON-begeleiding, niet te geloven!!! Zucht, ach ja...
    Ik wens jouw lieve peutertje een superjuf en een zalig klasje toe!!xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  35. 3 jaar geleden las ik je bericht met een krop in de keel en ook nu ben ik weer aan het slikken. Zo tastbaar, zo voelbaar mooi en zo snijdend kan die realiteit zijn... Ergens in augustus, een week voor ik moest bevallen, viel er een geboortekaartje van vrienden in de bus... en ik werd naar jouw post van drie jaar geleden gecatapulteerd. Daar zat ik, met de dikste buik ooit... Vrienden die 'een beetje down' waren en op de rollercoaster waren gezet waar jullie ook een ticketje voor hadden gekregen... Verstomming - vol ongeloof... Dat kaartje en jouw post maakten me bang... Bang tot in de verloskamer exact een week later... Omdat alles wat dokters hadden gezegd niet waar zou kunnen zijn, omdat het plots zo dichtbij kwam... en dus huilde ik, las ik hier opnieuw... en was ik bang. De vrienden hun dochter is ondertussen ook geopereerd en doet het ook zo goed. Ze weten samen met hun zoon niet wat hun toekomst brengen zal, ook wij weten dat uiteraard niet. Maar ik vergeet nooit meer dat moment toen de vroedvrouw me in mijn kamer met bed en al had gereden. Daar, op dat moment, heb ik aan jou en aan mijn vrienden gedacht. Blij om onze zoon die gezond was maar oh zo dicht ook bij die blogpost van toen en die vrienden van ons in gedachten... En ik ken je helemaal niet... Maar ook toen liet ik tranen, van geluk... enerzijds, van denken aan, anderzijds... Die blogpost is blijven kleven, hoe stap-voor-stap jullie er mee zijn omgegaan en dat nog steeds doen... tonnen respect en liefde, dat voel ik vooral. x

    BeantwoordenVerwijderen
  36. Jouw kleine ventje laat niemand onberoerd, wat wil je, het ziet er ook zo'n schatje uit, en met zo'n lieve zus en lieve ouders mag ook hij zich gelukkig prijzen. Mooi om te zien dat het positieve doorweegt, dat de gelijkenissen primeren, alleen jammer dat je zelf het pad moet effenen om de verschillen de nodige aandacht te geven, het zou niet mogen zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  37. goh Tine, tranen in de ogen. Alle respect! Je ventje ziet er inderdaad heel erg lief uit; eentje om op te eten. Maar ik kan me evengoed voorstellen dat foto's niet alles zeggen en dat het een ware rollercoaster is.
    Hij heeft alleszins geluk met een mama die van hem een heel mooi mannetje maakt (met al die mooie kleertjes).
    Nog heel veel succes!!
    Nele

    BeantwoordenVerwijderen